Zijn hulpvraag was duidelijk. Hij maakte met iedereen ruzie. Terwijl hij zijn collega’s juist wil helpen. Dat wordt ook van hem verwacht, het hoort bij zijn functie. Het maakte mij in ieder geval nieuwsgierig.
Frank* is een gedreven en resultaatgerichte persoon met een scherpe geest en helicopterview. Hij laat mij een rapport zien waar dat uit blijkt. Eigenschappen om trots op te zijn. Maar in hetzelfde rapport staat dat hij ongeduldig is en graag zijn oplossingen doordrukt. Dat erkent hij ook, maar hij heeft wel moeite met de opmerking dat hij zijn eigen ontwikkeling in de weg staat. “Wat nou ontwikkeling! Ik ben hier om anderen te helpen hun werk goed te doen”. Da’s een mooie opening voor mij om op door te vragen. Trouwens, het feit dat hij de stap heeft genomen om een afspraak met mij te maken geeft aan dat hij wel open staat voor zelfontwikkeling.
Als ik vraag naar voorbeelden van conflicten waar hij in belandt hoeft Frank niet zo diep te graven. Diezelfde ochtend brak er nog een collega in tranen uit. Volgens Frank snapt ze er niets van. Dat vindt hij trouwens regelmatig. Dat zijn collega’s het gewoon niet snappen. Hij denkt zelf namelijk al drie stappen vooruit. Daardoor, geeft hij aan, volgen zijn collega’s hem niet. Door zijn overtuigingskracht overruled hij anderen. De meeste collega’s druipen af of geven hem maar gelijk. Maar een enkele keer treft hij iemand met een weerwoord en net zoveel overtuigingskracht. En dan wordt het ruzie.
Stap voor stap komen de verschillende obstakels, want dat zijn het, aan bod tijdens de coachingsgesprekken. Het valt mij op dat Frank nu niet ongeduldig is. Het vergt ook meer tijd om eens goed over jezelf na te denken dan over de inhoudelijke oplossingen in je werk. We praten over zijn allergieën voor bepaalde mensen en over zijn stijl van communiceren. Hij krijgt van mij de opdracht om een vragende houding aan te nemen en zijn oordelen eens thuis te laten. Echte open vragen te stellen en geen suggestieve vragen of vragen die de ander het gevoel geven dat hij aan het drammen is. Leuk om te zien hoe Frank met de verschillende tools aan de slag gaat. Enthousiast koppelt hij de volgende sessie terug dat een kleine verandering in communicatie zoveel verschil kan maken.
Dan wordt het tijd om eens dieper te graven in Franks overtuigingskracht. Met overtuigingskracht is niets mis. De vraag is echter waar je overtuigingskracht vandaan komt. Bij Frank wordt het lastig omdat zijn overtuigingen hem belemmeren. Want inderdaad, Frank staarde zich blind op zijn eigen ideeën. Hij had geen oog meer voor de wereld om zich heen. Daardoor sloot hij zichzelf af voor andere perspectieven. Frank is nu in staat situaties, en zijn aandeel daarin, meer van een afstand te bekijken en vandaaruit te beslissen hoe hij gaat reageren. Daardoor krijgt hij inzicht in zijn eigen gedrag en het effect daarvan op anderen.
Het gaat om het verschil tussen je comfortabel voelen binnen je eigen overtuigingen en het ontdekken van ongebaande paden. Dan kom je erachter waar je échte overtuigingskracht zit.
*Vanwege privacy redenen gebruik ik niet zijn echte naam.