Onlangs had ik een gesprek met iemand over loyaliteit in je werk. We hadden het over de vraag waaraan je dan eigenlijk loyaal bent. Ben je loyaal aan de organisatie, aan je werkgever als persoon of aan jezelf? Loyaliteit is een prachtige kwaliteit. Als werkgever wil je niets liever dan loyale mensen binnen je organisatie. Want loyale medewerkers voelen zich verbonden met de waarden en de cultuur van de organisatie. Ze zijn betrokken, trouw en voelen zich verantwoordelijk. Ze hebben hart voor de zaak.
Maar net zoals iedere kwaliteit heeft ook loyaliteit een keerzijde. Ongemerkt kan loyaliteit overgaan in over-loyaliteit. Je voelt dat het je helemaal leegzuigt. En dan moet je je werkgever ook nog vertellen dat het niet meer gaat. Krijg je er ook nog een schuldgevoel bij en het gevoel dat je hebt gefaald.
Het is niet mijn bedoeling om alle loyale mensen de put in te praten. Integendeel. Wat ik wel zou willen zeggen is dat er een grens is aan loyaliteit. Zodra je het gevoel hebt dat er disbalans ontstaat in jouw loyaliteit, heb je de grens overschreden. Het is belangrijk om te weten waar jouw verantwoordelijkheden liggen en waar ze stoppen. Wat binnen je invloedsfeer ligt en waar invloed overgaat in betrokkenheid. En vraag je eens af waar die eeuwige over-loyaliteit vandaan komt. Vind je het lastig om ‘nee’ te zeggen? Heb je het gevoel dat je je moet bewijzen? Doe je er alleen maar toe als je altijd hard werkt en altijd klaarstaat voor de ander? Kan je niet zonder complimenten, is dat je drijvende kracht?
Zodra je antwoord hebt op dit soort vragen, kan je jezelf afvragen hoe je loyaal kunt zijn aan jezélf. Wat vind je belangrijk? Waar sta je voor en wat wil je graag? Dan krijg je richting en focus. Daardoor ben je automatisch je grenzen aan het afbakenen.
En voor werkgevers: pik signalen op van je loyale medewerkers. Maak het aangeven van grenzen bespreekbaar en bepaal samen waar de grenzen liggen. Want ook jij zit niet te wachten op verzuim van misschien wel jouw beste mensen.