Thea* zit met een burn-out thuis. Al een half jaar. Een paar maanden geleden heeft haar werkgever mij gevraagd of ik iets voor haar kan doen. Eerst maar eens met elkaar kennismaken, kijken of er een klik is. In het eerste gesprek geeft Thea aan dat ze zo verschrikkelijk moe is. Ze slaapt slecht, voelt zich lichamelijk een wrak en haar hoofd zit helemaal vol met van alles en nog wat. Daar komt nog bij dat ze zich heel erg schuldig voelt tegenover haar werkgever. En ook tegenover haar man en kinderen. Want ze is momenteel niet echt een leuke echtgenote en moeder. Ik vraag Thea wat het doel is als we samen een traject ingaan. Ze geeft aan dat ze haar balans zo graag wil terugkrijgen.
Stap voor stap gaan we aan de slag. Thea krijgt in beeld waardoor haar balans niet meer in evenwicht is. Ze is constant, op haar werk en privé, bezig om zich te bewijzen. Steeds is ze op zoek naar erkenning en waardering. Ze wil graag aan de verwachtingen van anderen voldoen. Uiteindelijk komen we erachter dat hier dieperliggende oorzaken aan ten grondslag liggen. Het is niet fijn om oude pijn terug te halen. Maar het is wel nodig om te snappen waarom er nu, in het heden, bepaalde dingen niet goed lopen. Stukje bij beetje krijgt Thea inzicht in haar patronen, zoals zij ze zelf noemt. Ze begint bijvoorbeeld in te zien waarom ze zo perfectionistisch is, wat dat met haar doet maar ook wat dat haar heeft opgeleverd. Ook gaat ze leven volgens een dagindeling, want de hele dag bankhangen, daar wordt ze niet beter van. Verder nemen we het piekeren onder handen, want dat gemaal kost zoveel energie.
Het valt mij op dat de weg naar herstel taai is. Maar na zes sessies lijkt er iets te zijn gebeurd. Thea geeft aan dat ze eindelijk in de gaten heeft waar ze energie van krijgt en wat haar energie kost. Het lukt haar gemakkelijker om ‘nee’ te zeggen, om keuzes te maken. Naar haar eigen wensen en gevoelens te luisteren in plaats van naar de wensen van anderen. Zelf de regie te pakken. En om bewust uit haar patronen te stappen. Sinds die dag gaat het alleen maar bergopwaarts met Thea. Prachtig om te zien. We gaan werken aan het verstevigen van haar balans zodat ze een goede bodem krijgt, mocht ze terugvallen op haar oude patronen. Ook het werk kan ze weer gaan opbouwen.
Thea heeft haar balans teruggevonden. Zo mooi om daaraan bij te dragen. Na de laatste sessie vraagt Thea of ze mij een knuffel mag geven. Tuurlijk mag dat. Zo hartverwarmend.
(En ja, dit was nog voor Corona. Toen knuffelen nog kon…)
*Om privacy redenen gebruik ik niet haar echte naam.